Słowo astrologia pochodzi od greckich słów άστρον (ástron) – gwiazdy i λόγος (lógos) – nauka, oznacza więc naukę o gwiazdach.
To dziedzina wiedzy zajmująca się badaniem zależności pomiędzy zdarzeniami na Ziemi a układem Słońca, Księżyca, planet i innych elementów astronomicznych oraz zgodnością cykli kosmicznych (ruchów Ziemi i innych planet wokół Słońca, cyklu dziennego Ziemi) z cyklami rozwoju procesów na Ziemi.
Gwiazdami jako takimi zajmuje się w mniejszym stopniu, stąd nieporozumienie, że astrolog „wróży” z gwiazd. Planety nazywano kiedyś po prostu gwiazdami ruchomymi.
Jest empirycznym obszarem refleksji, odwołującym się do wiedzy i doświadczenia pokoleń badaczy i pasjonatów poszukujących zależności (korelacji) pomiędzy tym, co na niebie, a tym, co na Ziemi.
Różni się więc od wróżenia w ten zasadzniczy sposób, że nie podlega żadnym elementom losowym (jak np. wróżenie z kart), ani nie wymaga żadnych specjalnych darów czy zdolności (wystarczą podstawowe predyspozycje intelektualne). Opiera się na obiektywnym położeniu pewnych punktów astronomicznych. Zatem dwóch astrologów o zbliżonych umiejętnościach i doświadczeniu powinno z grubsza opisywać dany układ podobnie.
Astrologia humanistyczna zakłada istnienie pewnych trendów kosmicznych, którym podlega człowiek, acz nie wyklucza wolnej woli, która w większym lub mniejszym stopniu pozwala człowiekowi do tych trendów się dostosować lub je wykorzystać (jak genetyka).
Bada trendy i procesy, ale dopuszcza wolną wolę.
Przewidywania astrologa są w tym względzie podobne do przewidywań rolnika, który znając cykle pór roku próbuje się do nich dostosować. Sieje w odpowiednim dla danego gatunku upraw okresie i, jeśli zrobi do dobrze, to uzyska zadowalające zbiory w innej fazie cyklu. Jeśli nic nie zasieje, to oczywiście coś mu na „dziko” wyrośnie, ale pewnie zbiory będą ubogie. Jeśli zasieje w złym momencie, to może nawet wszystko stracić.
Astrologią zajmowały się największe umysłu wszech czasów:
Wykorzystujemy ją do:
Interpretacja kosmogramu polega na opisaniu jego elementów w pewnym modelu psychologicznym. Elementy tego modelu są symbolizowane przez obiekty i punkty astronomiczne.
Zatem planety symbolizują pewne funkcje organiczne, odnajdywane w każdym człowieku. Np. Słońce symbolizuje m.in. aspiracje życiowe, Merkury – myślenie i mówienie, Mars – aktywność i działanie.
Każda z planet znajduje się w określonej fazie (znaku) Zodiaku. Faza ta nadaje jej określoną formę ekspresji i koloryt. Np. Mars w Baranie mówi o tym, że działania odnośnej osoby będą dynamiczne, szybkie, a nawet agresywne. Jeżeli Mars rezyduje w fazie Byka, to działania takiej osoby będą powolne, jak również będą wymagały dłuższego decydowania, czy warte są podjęcia.
W kosmogramie występują też sektory. Położenie planety w sektorze symbolizuje sferę życia (miejsce), którym jest ona „zainteresowana”. Tak oto Mars (bóg wojny) w sektorze VI może oznaczać wojowniczość w sferze metody pracy – osoba taka nie lubi, gdy kwestonuje się jej sposób działania – a w sektorze IX – chęć podróżowania, eksploracji świata.
Podsumowując, rozważamy schemat: CO – planeta, JAK – faza i GDZIE – sektor.
Dodatkowo odległości kątowe (aspekty) symbolizują relacje i zgodność pomiędzy tymi funkcjami. Np. jeżeli ktoś ma Słońce i Marsa ustawione w „dobrej” relacji, to takiej osobie łatwo przychodzi realizowanie w życiu (Mars) własnych aspiracji i świadomych planów (Słońce). Jeśli Słońce i Mars są w relacji nieharmonijnej, osoba musi wykazać się koncentracją, nauczyć skupienia – aby to, co robi, rzeczywiście przynosiło zamierzone efekty.
Predykcja oznacza prognozowanie przyszłych trendów i sytuacji.
W momencie czyjegoś narodzenia – jak mawiał Leszek Weres – „kosmos oniemiał z wrażenia, że tak niesamowita i ciekawa postać pojawiła się na świecie, ale... nie zatrzymał się”.
Planety krążą dalej i wyznaczają cykle rozwoju, którym w naszym życiu podlegamy.
Aktualne pozycje planet również tworzą wspomniane wcześniej aspekty do pozycji urodzeniowych i wyznaczają nasze indywidualne „pory roku” w różnych dziedzinach życia.
Np. cykl Jowisza, związanego między innymi z edukacją i świadomością społeczną, znajduje się kolejny raz w pozycji urodzeniowej po ok. 12 latach. A więc jedna pora roku dla niego trwa ok. 3 lat. Zauważmy, że w wieku 6 lat rozpoczynamy (a w zasadzie powinniśmy rozpocząć) naszą edukację. Później, kiedy Jowisz wejdzie w wieku 12 lat ponownie na pozycję urodzeniową, mamy okres niegdysiejszego gimnazjum i swoistego wybuchu ekspresji u młodych ludzi. Dalej mamy wiek 18 i 24 lat, które związane są odpowiednio z uznaniem nas za dorosłych oraz ewentualnym zakończeniem (drugi cykl Jowisza) edukacji wyższej.
Cykl Saturna, symbolizujący zdolność dostosowywania się do narzuconych reguł i form społecznych, trwa ok. 30 lat. Ćwierć cyklu to dla większości planet trudny okres. W wieku 7 lat rozpoczynamy już obowiązkową edukację. Trzeba popdporządkować się narzuconym harmonogramom – codziennie według ustalonego planu lekcji uczęszczać do szkoły – i reżimom (np. marginesy w zeszycie i konieczność odrabiania zadań domowych). Połowa cyklu to 15 lat, a więc bunt przeciwko nakazanym normom. W końcu aktualny Saturn znajduje się dokładnie vis-a-vis (konfrontacja) pozycji, w której był w momencie urodzenia zbuntowanego piętnastolatka. Po pierwszym cyklu (30 lat) zwykle uzyskujemy pełną dojrzałość społeczną, co oznacza karierę, awans, stabilizację.
Analiza, którą wykonujemy przed interpretacją i spotkaniem, jest oczywiście szersza i dokładniejsza, ale powyższy opis pokazuje zasadę, na jakiej działamy.
Nie jest wróżeniem – opiera się na obiektywnych zjawiskach astronomicznych – i nie ma w niej elementu losowego.
Nie zajmuje się gwiazdami – w dawnych czasach planety nazywano gwiazdami ruchomymi.
Nie jest religią – nie modlimy się do znaków Zodiaku :-)
Nie wyjaśnia zjawisk – natura oddziaływania planet nie jest znana – badamy korelacje.
Nie jest przyczyną – zasada synchroniczności.
Nie przewiduje wydarzeń – bada cykle i ich znaczenie.